O Encontro Nacional de Estudantes de Tradución e Interpretación, naceu en 2001 da man dunha alumna da Universidade de Salamanca que quería organizar un evento por e para estudantes deste grao que servise para coñecerse, aprender e compartir. En 2024 esta cita recalará en Vigo por primeira vez na súa historia, e farao da man de Alba Carballal, Ana Doval, Melanie Varela e María Herrero, as catro estudantes que conforman o comité organizador.
Froito do seu esforzo, o campus de Vigo acollerá os días 18 e 19 de abril a vixésimo primeira edición deste encontro no que se agarda a participación de entre 400 e 500 estudantes procedentes das 34 universidades que imparten en España o grao en Tradución e Interpretación, das que só 17 son públicas.
As catro presentaron a candidatura da UVigo como sede do congreso na vixésimo edición do ENETI que tivo lugar en Salamanca e lembran como “o último día anunciaron que facultade sería a seguinte anfitrioa… e fomos nós! Fainos especial ilusión, porque é a primeira vez que se fai este evento en Vigo. Ao final, todo o esforzo tivo a súa recompensa”.
Explican que o evento, que naceu como encontro de estudantes, ten varias finalidades, “por unha banda, coñecer os compañeiros de Tradución e Interpretación de distintas partes do país e, por outra, atoparse con distintos profesionais da tradución para coñecernos, facer contactos e aprender uns dos outros. Con todo, cada edición adoita buscar innovar en certas cousas de interese para evitar caer en rutina e porque, ao final, ten que ser capaz de seguir o ritmo da evolución da TeI”.
Para a cita do mes de abril a organización agarda, atendendo ás cifras de edicións anteriores, entre 400 e 500 persoas e xa recibiron tanto propostas de presentacións e de charlas e obradoiros “súper interesantes relacionadas coa tradución audiovisual, a transcreación, ou tradución creativa relacionada co ámbito da publicidade, a tradución médica, a tradución xurídica…” Ademais, engaden, “algunha que outra eminencia tamén se está animando, e chégannos aos nosos oídos que hai bastante expectación ante o que saia desta edición”. Aínda que o prazo para presentar traballos xa está aberto, as inscricións para participar como asistente estarán abertas dende o 2 ata o 28 de febreiro.
Unha das grandes novidades desta edición será a LocJam, unha idea que naceu dende a organización e que consideran que pode ser “unha oportunidade magnífica para que todos os asistentes poidan darlle un intento á localización de videoxogos nunha contorna segura”.
As claves: organización e compenetración
Para Alba Carballal, encargada da xestión e a coordinación, Ana Doval, responsable de comunicación; Melanie Varela, coordinadora do comité de actividades e María Herrero, responsable de protocolo, están a ser uns meses moi intensos, compaxinando os seus estudos de grao coas esixencias propias de poñer en marcha un evento coma este.
Como elas mesmas recoñecen, "organizar un evento así é todo un reto e máis cando somos un equipo bastante reducido, pero temos unha grande coordinación e compenetración que nos está permitindo sacalo adiante. Estamos completamente comprometidas coa edición que se nos encargou e iso estanos permitindo adquirir e mellorar habilidades relacionadas coa organización de eventos, a xestión do tempo, etc. e mesmo nos permitiu ampliar a nosa rede de contactos".
Unha reivindicación das humanidades
Ao longo dos dous días que durará este encontro, as e os estudantes poderán analizar os retos da súa futura profesión, as perspectivas laborais ou o impacto de avances tecnolóxicos como a intelixencia artificial no seu desenvolvemento profesional. Neste contexto, no que semella que as humanidades van quedando cada vez máis relegadas a un segundo plano, as organizadoras consideran que en eventos como o ENETI “está a resposta ante a invisibilización ou desvalorización” destas disciplinas, “posto que nos expón e revaloriza ante o público xeral”. Neste sentido, recoñecen que na maioría dos casos, o público non pensa “na persoa que estivo detrás dese xogo de palabras da última película de Marvel, pero se ves que quen o traduciu vai dar unha ponencia na túa cidade, xa che pica un pouco a curiosidade de saber o que hai detrás… e atópaste cun mundo!”.
É por isto que as catro mozas reivindican a vertente humana da tradución e a interpretación e lembran que “as humanidades son a consecuencia lóxica do progreso da propia humanidade, sen elas non seríamos mellores que as máquinas” e pregúntanse se “pode unha máquina traducir un soneto, respectando a súa rima, estilo de escritura, variedade sociodialectal e mensaxe?."
Para elas a resposta é clara: “de momento, e no futuro máis próximo, dito escenario é imposible, polo que non deberíamos esquecer o potencial do ser humano e aprender de que somos capaces. Unha vez a xente saiba, ou máis ben, lembre, o valor que ten o propio ser humano, a situación pode mellorar exponencialmente”. Pero ademais desta firme defensa das humanidades, estas catro estudantes teñen tamén moi interiorizada a necesidade de loitar pola dignidade da profesión, e como elas mesmas explican, “pensamos que «facernos respectar» é a nosa responsabilidade, dende unha postura sindical que nos permita reivindicar unhas condicións laborais dignas. Agachar a cabeza e aceptar segundo que termos non é a solución aos problemas nos que se ten que enfrontar o noso gremio hoxe. Un gremio, por certo, moi corroborativo e sempre inclusivo”, conclúen.