Un cento de voces para amosar o que significa ser muller nun mundo patriarcal

Cando a profesora da Facultade de Filoloxia e Tradución María Méndez Santos lles explicou a súa idea, as tamén docentes Ana Varela Suárez e Susana Rodríguez Barcia non dubidaron en subirse ao carro. A súa proposta era compilar nun só volume as consideracións de todo tipo de mulleres sobre a súa propia condición feminina, sobre as dificultades que enfrontaron ao longo da súa vida e os consellos que lles gustaría ter recibido. Coa ilusión, esforzo e compromiso das tres, o libro Voces de mujeres. 100 voces, 100 vidas, 100 historias compartidas acaba de saír do prelo editado polo Servizo de Publicacións da UVigo.

A idea de Méndez viña de anos atrás, pero foi a finais de 2023 cando comezou o proceso de contactar coas protagonistas e iniciar o deseño xeral do proxecto. O volume coral recolle as historias vitais, reflexións e testemuñas de 100 mulleres de diversas orixes, procedencias e condicións sociais, todas elas contemporáneas, “o que constitúe unha das riquezas do libro”, destacan as editoras. “Son voces vivas de todas as idades e con diferentes condicións sociais e económicas” e, a través delas, as e os lectores poden achegarse ao que significa ser muller nun mundo patriarcal e recoñecer e visibilizar todas as experiencias e situacións ás que se enfrontan ao longo da vida.

Másnoticias

La UVigo acoge por primera vez en su historia la defensa de una tesis de doctorado en lengua de signos

21/07/2025

Investigadores do CIM logran por primeira vez no mundo criopreservar xuvenís de mexillón

18/07/2025

Escoller 100 voces tan diversas como representativas

Un dos principais retos do proxecto foi a selección das 100 voces de mulleres. Como detalla a profesora do Departamento de Lingua Española Susana Rodríguez Barcia, “a escolla tivo en conta a representatividade de todos os perfís posibles: mulleres de distintas orixes xeográficas con culturas igualmente diversas, mulleres con e sen formación académica, mulleres con distintas profesións ou dedicadas á familia, mulleres migrantes, mulleres máis recoñecidas e mulleres completamente anónimas”. Como recoñece a docente, “non é posible ofrecer un abano completo de todas as mulleres do mundo, pero tratamos de dar voz a unha multiplicidade de perfís”. Algunhas delas foron contactadas sen coñecemento previo do proxecto, mentres que outras eran persoas das contornas da autoras “con importantes historias detrás”.

O proceso levoulles máis ou menos un ano (“algo máis para poder traducir algúns dos textos”) e algunhas das persoas contactadas inicialmente deixaron o proxecto “debido ao exercicio íntimo que lles supuña afondar na súa experiencia, así que tivemos que contactar con outras para manter o número de 100 testemuños”. As docentes entenden “perfectamente” que falar “dende o máis fondo dos recordos pode ser complexo”, polo que agradecen a todas o esforzo, “tanto ás mulleres que non están como ás que están e tamén ás que quixeron estar pero non foi posible”.

Nas máis de 400 páxinas do libro as protagonistas reflexionan sobre as súas perspectivas vitais, dende o que implica ser muller en Uzbekistán, Xeorxia, Grecia, Hong Kong, Corea ou Irán, ata o feminismo, a menopausa ou a acción sindical agraria con perspectiva de xénero, pasando polo proceso de adopción, as mulleres na xudicatura ou a maternidade, entre outros temas e reflexións vitais.

Un exemplo de diversidade e discrepancia

Coa visibilización desta multiplicidade de voces e vidas de mulleres, o que buscan as editoras do libro é “rematar con esa despersonalización das mulleres coma se fosen un ente común, un conxunto homoxéneo. Non é así, a sociedade en xeral e o feminismo son, e deben ser, fonte de diversidade e incluso de saudable discrepancia”. Polo tanto, o volume, engaden, debe entenderse “coma un xeito de dar voz a quen non adoita ter ese espazo. Gustaríanos que a sociedade acollese o libro con amor, con respecto polas vidas alleas. Así, cando vexamos esas mulleres de Palestina enterrando e apertando forte as súas crianzas, comprendamos que tras esa imaxe hai un nome, unha mente chea de confusión, unhas expectativas vitais, un proxecto tan importante coma o noso: vivir. Pero non só de Palestina, tamén nos nosos contextos máis achegados. Todas as vidas importan”. O libro é, en definitiva, “un intento de conquistar algo máis de igualdade a través do discurso experiencial e tamén constitúe unha pequena guía para coñecer situacións que acompañan ou poden presentarse na vida das mulleres”.