Unha tese da UVigo identifica os principios que facilitarían a economía circular e a sostibilidade ambiental

Reciclar, reducir e reutilizar. Alén destes tres coñecidos verbos atópase a idea de repensar os modelos de produción actuais, que son lineais, rápidos e pouco sostibles para o planeta. Esta é unha das claves da economía circular, un sistema de produción e consumo que pretende facer fronte aos procedementos lineais mediante a optimización e aproveitamento dos recursos e residuos. Decatándose de que, malia o protagonismo político e social deste novo concepto, “seguimos facendo as cousas mal”, o investigador Brais Suárez centrou a súa tese de doutoramento na elaboración dun marco de traballo baseado na inclusión da economía circular no paradigma da sostibilidade ambiental.

Dirixida polo catedrático Emilio Fernández e polo profesor Gonzalo Méndez, a investigación desbota a idea de axustar as actividades humanas aos límites da natureza e aposta pola transformación xeral do sistema socioeconómico. Esta liña de investigación permitiu ao xa doutor Brais Suárez comezar a traballar no mes de setembro no proxecto europeo JUST2CE. A just transition of circular economy, liderado polo investigador Mario Pansera.

Másnoticias

La UVigo acoge por primera vez en su historia la defensa de una tesis de doctorado en lengua de signos

21/07/2025

Investigadores do CIM logran por primeira vez no mundo criopreservar xuvenís de mexillón

18/07/2025

Á busca dunha economía circular, sostible e resiliente

Segundo o traballo de Brais Suárez, é palpable que a economía circular ten un protagonismo claro na axenda política global, tanto que “temos a sensación de que pode ser a panacea para resolver todos os problemas relacionados co sistema de produción-consumo insostible que temos hoxe en día”. Porén, Suárez cuestiona co seu estudo a utilidade da economía circular tal e como se está a implementar, polo que resume o leitmotiv da súa tese nunha pregunta: “que fai falla para ter unha economía circular verdadeiramente sostible?”.

O investigador indica que o propósito de acadar un modelo económico circular non é suficiente se non se persegue tamén a resiliencia, e que para conseguir unha convivencia adecuada entre o medio social e o natural será preciso ser más ambiciosos e traballar horizontalmente, isto é, “levar a cabo unha transformación social verdadeira”. Como exemplo, Suárez sinala que debemos modificar “a forma de relacionarnos ou de divertirnos” máis que substituír a tecnoloxía dispoñible por outra: “se cambiamos todos os vehículos de combustión por vehículos eléctricos, imos ter moitos problemas, e moi serios”. É por isto que a transición cara un novo paradigma esixe transformacións máis profundas, que pasan por dotar ao modelo económico de recursos e ferramentas que lle permitan adaptarse ás circunstancias con facilidade.

Accións para convivir cun medio natural limitado

Despois dunha revisión da literatura sobre a temática tratada, Brais Suárez deduciu unha serie de 12 principios operativos que vincularían as necesidades da sostibilidade ambiental coas accións económicas finais, compatibilizando a circularidade coa sostibilidade: peche do sistema, conservación dos recursos no sistema o maior tempo posible, axuste das entradas e saídas ao sistema, redución do tamaño do sistema, deseño destinado a unha economía circular, educación nunha economía desta natureza, mantemento da diversidade e da redundancia, xestión da conectividade, control das realimentacións, fomento de sistemas de gobernanza policéntrica colaborativa e fomento da participación activa e da transparencia.

O doutor sinala que cada un deses principios operativos leva consigo accións determinadas. A idea da circularidade, argumenta, “materialízase nos procesos de reciclar, refabricar ou reparar, que tratan de pechar o sistema e de manter os recursos dentro do mesmo a longo prazo”. Pola súa banda, o paradigma da sostibilidade acadaríase “utilizando enerxías renovables, promovendo o uso de materiais orgánicos, reducindo as emisións, controlando os vertidos, etc.”. Por último, Suárez recoñece que a maioría dos principios “proveñen do ámbito do pensamento resiliente, orientado a xerar estratexias para incrementar a capacidade do sistema de reconfigurarse cando sexa necesario e poder convivir así dentro dun sistema natural con límites”.

Educación e política, eidos clave

A tese conclúe que para facer a transición cara a unha economía circular eficaz é importante abordar factores que van máis alá do progreso tecnolóxico e da evolución do mercado. Suárez propón “unha transición desde arriba que conte coa participación horizontal de todos os actores involucrados” e subliña a necesidade dunha educación profunda e consciente, afastada dunha “mera adquisición de capacidades”.

Así mesmo, o investigador afirma que só mediante grandes pactos políticos e estratexias marco será posible acadar un sistema de produción-consumo sostible. Para Suárez, a xestión política é un factor clave na busca da economía circular sostible, como tamén o é “a valentía que demostren os políticos e políticas para levar a cabo as accións que sexan precisas”. Neste senso, apunta que os países ricos dispoñen de “ferramentas suficientes para estimar a súa irresponsabilidade sobre as diferentes cuestións ambientais globais e non o están a facer” e cre que os territorios deberían aliñar as súas estratexias cos demais.