Un cento de voces para amosar o que significa ser muller nun mundo patriarcal

Cando a profesora da Facultade de Filoloxia e Tradución María Méndez Santos lles explicou a súa idea, as tamén docentes Ana Varela Suárez e Susana Rodríguez Barcia non dubidaron en subirse ao carro. A súa proposta era compilar nun só volume as consideracións de todo tipo de mulleres sobre a súa propia condición feminina, sobre as dificultades que enfrontaron ao longo da súa vida e os consellos que lles gustaría ter recibido. Coa ilusión, esforzo e compromiso das tres, o libro Voces de mujeres. 100 voces, 100 vidas, 100 historias compartidas acaba de saír do prelo editado polo Servizo de Publicacións da UVigo.

A idea de Méndez viña de anos atrás, pero foi a finais de 2023 cando comezou o proceso de contactar coas protagonistas e iniciar o deseño xeral do proxecto. O volume coral recolle as historias vitais, reflexións e testemuñas de 100 mulleres de diversas orixes, procedencias e condicións sociais, todas elas contemporáneas, “o que constitúe unha das riquezas do libro”, destacan as editoras. “Son voces vivas de todas as idades e con diferentes condicións sociais e económicas” e, a través delas, as e os lectores poden achegarse ao que significa ser muller nun mundo patriarcal e recoñecer e visibilizar todas as experiencias e situacións ás que se enfrontan ao longo da vida.

Másnoticias

Innovación gallega desde la UVigo para aprender inglés a través de estos dos "videojuegos"

24/07/2025

La UVigo acoge por primera vez en su historia la defensa de una tesis de doctorado en lengua de signos

21/07/2025

Escoller 100 voces tan diversas como representativas

Un dos principais retos do proxecto foi a selección das 100 voces de mulleres. Como detalla a profesora do Departamento de Lingua Española Susana Rodríguez Barcia, “a escolla tivo en conta a representatividade de todos os perfís posibles: mulleres de distintas orixes xeográficas con culturas igualmente diversas, mulleres con e sen formación académica, mulleres con distintas profesións ou dedicadas á familia, mulleres migrantes, mulleres máis recoñecidas e mulleres completamente anónimas”. Como recoñece a docente, “non é posible ofrecer un abano completo de todas as mulleres do mundo, pero tratamos de dar voz a unha multiplicidade de perfís”. Algunhas delas foron contactadas sen coñecemento previo do proxecto, mentres que outras eran persoas das contornas da autoras “con importantes historias detrás”.

O proceso levoulles máis ou menos un ano (“algo máis para poder traducir algúns dos textos”) e algunhas das persoas contactadas inicialmente deixaron o proxecto “debido ao exercicio íntimo que lles supuña afondar na súa experiencia, así que tivemos que contactar con outras para manter o número de 100 testemuños”. As docentes entenden “perfectamente” que falar “dende o máis fondo dos recordos pode ser complexo”, polo que agradecen a todas o esforzo, “tanto ás mulleres que non están como ás que están e tamén ás que quixeron estar pero non foi posible”.

Nas máis de 400 páxinas do libro as protagonistas reflexionan sobre as súas perspectivas vitais, dende o que implica ser muller en Uzbekistán, Xeorxia, Grecia, Hong Kong, Corea ou Irán, ata o feminismo, a menopausa ou a acción sindical agraria con perspectiva de xénero, pasando polo proceso de adopción, as mulleres na xudicatura ou a maternidade, entre outros temas e reflexións vitais.

Un exemplo de diversidade e discrepancia

Coa visibilización desta multiplicidade de voces e vidas de mulleres, o que buscan as editoras do libro é “rematar con esa despersonalización das mulleres coma se fosen un ente común, un conxunto homoxéneo. Non é así, a sociedade en xeral e o feminismo son, e deben ser, fonte de diversidade e incluso de saudable discrepancia”. Polo tanto, o volume, engaden, debe entenderse “coma un xeito de dar voz a quen non adoita ter ese espazo. Gustaríanos que a sociedade acollese o libro con amor, con respecto polas vidas alleas. Así, cando vexamos esas mulleres de Palestina enterrando e apertando forte as súas crianzas, comprendamos que tras esa imaxe hai un nome, unha mente chea de confusión, unhas expectativas vitais, un proxecto tan importante coma o noso: vivir. Pero non só de Palestina, tamén nos nosos contextos máis achegados. Todas as vidas importan”. O libro é, en definitiva, “un intento de conquistar algo máis de igualdade a través do discurso experiencial e tamén constitúe unha pequena guía para coñecer situacións que acompañan ou poden presentarse na vida das mulleres”.