Aida Tarrío, de Tanxugueiras, aposta por exportar a música galega como se fixo co flamenco

A integrante de Tanxugueiras Aida Tarrío, quen actuará co seu grupo o vindeiro sábado 25 de xuño dentro do festival Conexión Valladolid para continuar por diversos lugares de Castela e León, reivindicou o sentimento de orgullo de cada persoa cara á música da súa terra, tal como practica ela mesma xunto a Sabela e Olaia Maneiro, pero especialmente como se fai, segundo exemplificou, en Andalucía co flamenco.

“Está claro que en Andalucía o flamenco está a triunfar e triunfa en todas as idades porque o coidan“, recoñeceu con admiración Tarrío, quen defendeu que naquela comunidade “a unha nena que vaia a aprender flamenco ninguén llo cuestiona” e “todo o mundo está orgulloso de saber a música e os bailes e as raíces da súa terra”. “Iso é o que necesitamos os demais“, reclamou a integrante de Tanxugueiras para o resto de territorios.

Másnoticias

Estas son las 64 citas de Panorama, París de Noia y El Combo Dominicano en julio en Galicia

04/07/2022

El desempleo baja en 5.188 personas en Galicia en junio y alcanza la mejor cifra en 15 años

04/07/2022

Con todo, admitiu que o flamenco “tivo o monopolio de toda a Península”, o que contribuíu á súa saúde actual. “A xente de fóra pénsase que aquí todos os españois cantamos e bailamos flamenco, e iso é mentira”, sinalou, aínda que recalcou que lle “encanta” este xénero, aínda que avogou por que chegue o momento “de que as outras músicas de raíz saian”.

“A día de hoxe, por exemplo, en Galicia evolucionouse moito, pero hai moi poucos anos, cando eu tiña dez anos e empecei a tocar a pandeireta, as nenas que tocabamos a pandeireta ou os nenos que tocaban a pandeireta, ou que ían a baile tradicional ou a gaita ou a algo que tivese que ver coa música tradicional, eramos o ridículo”, lamentou a pandeireteira, quen pon como exemplo a incomprensión que sufría ante a ausencia a uns cumpreanos por ter que actuar cun grupo de baile ou de pandeireta.

“As miñas amigas, por exemplo, ían a batuka ou ían a clases de  Hip Hop e nunca ninguén as cuestionaba, e eu que ía a clase de pandeireta, todo o mundo dicíame por que vas a clases de pandeireta, para que che vai a servir iso”, lembra Tarrío, a cal destaca que agora “parece que vai tornando e a xente vai con outras miras”.

Evolución da tradicional

A artista galega reivindicou a música tradicional e apostou por dicir “dunha vez por todas” que non se trata dun xénero “para persoas maiores”, á vez que apostou por traballar nunha “evolución” que permita ao público elixir entre algo máis actual ou un estilo “máis puro”.

“Nós somos un dos grupos que estamos a dar a coñecer e evolucionando para poñer a música tradicional onde se merece, pero hai moitísimos grupos que levan moitos anos“, recoñeceu Aida Tarrío nunha entrevista concedida a Europa Press.

Así, citou nomes como  Baiuca, Rodrigo Cuevas ou Mercedes Peón, pero subliñou que se necesitan “máis grupos que teñan a valentía e o orgullo de levar o seu por bandeira, sobre todo a súa lingua, a súa cultura e as súas raíces”, así como “que non teñan medo”. “Todos temos as nosas raíces, temos ese lazo que nos une á nosa terra e a todo o mundo gústalle sentirse conectado”, aseverou Tarrío, quen confesou que cando acudiron coa súa proposta baseada na tradición e o folclore galegos ao Benidorm Fest non sabían “como ía reaccionar o público”, unhas dúbidas debidas ao “descoñecemento” que existe cara á música tradicional, opina á vista do éxito cultivado.

Un éxito que as está levando de xira por toda España sen que o feito de cantar en galego sexa ningún obstáculo para gozar da súa música, ata o punto de que a artista recoñece que persoas de moi distintos lugares fóra de Galicia dinlles que se animaron a aprender a lingua de Rosalía de Castro pola beleza das súas cancións. “Iso, pois é a  hostia”, declara entre risas.

“Saber galego, como saber catalán, como saber eúscaro, como todas as linguas cooficiais de España, enriquece“, defendeu a cantareira, quen ademais apuntou as “portas” que abre para achegarse a Portugal e Brasil.

Con todo, admite que aínda hoxe “moita xente segue pensando que o galego é para  paletos e para falar na aldea“, unha concepción que apela a cambiar.